Texel 63 verslag 2015

Vrijdagochtend fiets ik om 7.30 uur thuis weg om op mijn gemak richting het Juliana Kinder Ziekenhuis in Den Haag te rijden.
We vertrekken voor het eerst vanaf de Leyweg, omdat het  JKZ verhuisd is van de Sportlaan naar de Leyweg.
We verzamelen in de lichtstraat van het ziekenhuis. De rode loper ligt er nog van de week ervoor, toen koningin Maxima het JKZ officieel geopend heeft.
Langzamerhand druppelt iedereen binnen: oude bekenden en onbekenden, fietsers, vrijwilligers en uitzwaaiers.
Tegen 9 uur verzamelen we (bijna 120 mannen en vrouwen) met fiets en al op de rode loper. Na een korte toespraak .. mogen we vertrekken.
In een lange sliert met voorop een motoragent, rijden we over de rode loper de hele lichtstraat over naar de hoofduitgang. Allerlei mensen staan te kijken te klappen. Echt een kippenvel moment.
Buiten rijden we onder motorbegeleiding de stad door naar de Watertoren van Scheveningen.
Best leuk om nergens te hoeven stoppen, zelfs niet voor trams.
Na de watertoren valt de sliert langzaam uiteen in kleinere groepjes, ieder in zijn eigen tempo.
We beginnen in een wat onrustig tempo. Het is even onduidelijk wie met ons groepje mee rijdt en wie niet.
Uiteindelijk rijd ik de hele dag met Wouter, Hans en Suus, aangevuld met steeds weer andere mensen.  Na Katwijk krijgen we ons tempo te pakken.
Er staat een straffe wind uit de richting west-noordwest, goed te merken op de boulevard van Zandvoort.
Het stuk vanaf de boulevard naar de 1e post bij het bezoekerscentrum van Bloemendaal is een verademing: de weg loopt naar beneden en we hebben de wind in de rug.
Bij de 1e post krijgen we een broodje en wat drinken. Bidons worden weer gevuld.
Daarna vervolgen we onze weg naar Velzen om t pontje over het Noordzeekanaal te pakken.
In Driehuis moeten we een paar straatjes om: het centrum is afgesloten in verband met de plaatselijke feestweek.
Bij de pont staat al een ander groep je te wachten. We hebben de pont van 12 uur stipt. Wanneer de slagbomen net dicht zijn, komt er nog een hele groep fietsers aan.
Ze moeten 20 minuten wacht op de volgende pont. Met 2 groepen rijden we aan de overkant verder. Het begint te spetteren. Gelukkig is het zo over.
Het stuk naar Wijk aan Zee rijden we tegen de wind in langs de provinciale weg. Daarna duiken we de duinen weer in en breekt de grote groep weer in tweeën.
Af en toe breekt nu zelfs een zonnetje door en gaan de mouwtjes naar beneden.
Vlak voor Egmond fietsen we de duinen uit en vliegt mijn ketting eraf. Dit heb ik nog nooit meegemaakt.
Ik leg hem erop, maar een klein stukje verder vliegt hij er weer af. Bij onderzoek naar de oorzaak, breekt mijn ketting.
De voorbladen zitten helemaal los, waardoor de ketting tussen de bladen komt.
Mijn eerste gedachte is: ok. Den Haag-Texel 2015 is voor mij over. Ik kan een volgbusje gaan bellen, gelukkig zijn we vlakbij de bewoonde wereld. Maar het is wel gigantisch balen! Voordat ik dit allemaal bedacht heb, zegt Wouter, dat hij een extra schakel en gereedschap bij zich heeft. Binnen 10 minuten hebben Wouter en Hans de boel gerepareerd en kunnen we verder.
We vervolgen onze weg richting Bergen aan Zee. Daar is de 2e post. Tijdens deze stop regent het kort. Wij hebben geluk: we zitten lekker binnen. We vertrekken weer met de 2 groepen.
Het eerste stuk is verschrikkelijk mooi: er staan Schotse Hooglanders op het fietspad, we slalommen om die grote beesten heen. Al vrij snel splitst de groep weer.
We rijden verder door de duinen van Schoorl. Hier hebben ze van de winter een groot stuk van het schelpenpad vervangen door betonplaten. Daarna volgt de Hondsbosche Zeewering. Vorig jaar vlogen we hier langs. Nu is t doortrappen langs de dijk. Het is inmiddels 3 uur. Nog 30 km naar Den Helder.
Een rekensommetje leert ons, dat we met dit weer de boot van 4 uur niet gaan halen. Half 5 is reeeler.  Nu is het echt stukje voor stukje fietsen: De duinen van Petten met zijn scherpe bochten, pittige hellingen en schelpenpaadjes,  vallen me mee. We hebben niet heel veel last van de wind hier.  Op de open stukken is goed te zien dat we geluk hebben met de buien: boven zee is de lucht erg donker,  net langs de kust, waar wij fietsen, is het iets lichter. Verder landinwaarts is de lucht donker en zie je dat het regent.
Het stuk richting Calantsoog valt ook nog mee.  Het waait hard, het is te doen. Daarna duiken we de duinen weer in: steeds venijnige klimmetjes en steeds die wind. De benen zijn loodzwaar, tegen kramp aan. Met veel morele steun en wat duwtjes, sleept de groep mij erdoor.
Wat ben ik blij als we eindelijk over de dijk naar buiten draaien voor het laatste stukje buitendijks. Het eerste stukje tegenwind, daarna de  wind steeds meer in de rug. Texel is te zien en ook de veerpont. We gaan het halen! We zijn mooi op tijd voor de boot en zien daar t andere groepje weer.
Op Texel rijden we met 15 man het laatste stukje richting de Zilvermeeuw. Na 160km (+12km van huis naar het JKZ zijn we aangekomen! We krijgen o nze medaille en er staat een lekker drankje klaar.  Voor mij was het de 4e editie van Den Haag – Texel, de 3e op de racefiets, de 2e keer met wind tegen. Het was de zwaarste tocht.  Ben blij, dat ik mee kon doen en blij voor alle support onderling! Echt een unieke sfeer!
Als het aan mij ligt: volgend jaar weer!
Bedankt  sponsoren voor de sponsoring!
Bedankt organisatie en vrijwilligers voor het organiseren!
Bedankt allemaal voor alle gezelligheid!